Filosofie

De Natuurgeneeskunde bestaat al duizenden jaren en werd al onderwezen door Hippocrates (460v. Chr.  – 370 v. Chr. ). Deze vorm van geneeskunde kent veel overeenkomsten en raakvlakken met andere geneeskundige tradities, zoals de Chinese acupuntcuur (met haar meridianen, medicinale kruiden en voedingsleer) en de gezondheidsleer van de oude Veden waarvan de Ayurveda is afgeleid. 

In de eerste plaats is de Natuurgeneeskunde gebaseerd op de sinds mensenheugenis bestaande 'wetten van de natuur' met haar levenspijlers lucht, water, voedsel, zonlicht en beweging. Iedereen kan begrijpen dat een tekort aan gezonde lucht en zuiver water, een gebrek aan gezond en vers voedsel, of een gebrek aan zonlicht en beweging automatisch leidt tot gezondheidsverstoringen. Voeg daar de huidige trend van milieuvervuiling aan toe en het wordt direct duidelijk dat gezondheid geen vanzelfsprekendheid meer is. 

Onze gezondheid is dus niet (meer) gegarandeerd door een simpel afwezig zijn van acute en zichtbare ziektesymptomen. Voor ieder mens, ongeacht of hij ziek is of klachtenvrij, is het daarom belangrijk zijn gezondheid in de gaten te houden. Daarbij is het beter om te voorkomen dan te genezen en dient ieder mens te beseffen dat het belangrijk is om de wetten van de natuur te bestuderen, maar ook om haar gedragsregels te volgen. 

 

Chronische ziekten ontwikkelen zich gewoonlijk geleidelijk aan en zijn vaak het resultaat van een jarenlang proces. De uiteindelijke manifestatie van de kwaal is ‘slechts’ het begin van een reeks aan gezondheid ondermijnende factoren. Onze praktijk richt zich voornamelijk op het in kaart brengen van deze bedreigende factoren, gezien deze de grondoorzaak voor onze ziekten vormen. Hiertoe maakt de praktijk vooral gebruik van de bestaande reguliere basisonderzoeken, zoals een anamnese, tractus anamnese, lichamelijk onderzoek en een aanvullend bloed-, urine- en ontlastingsonderzoek. Daarna worden er nog aanvullende onderzoeken verricht om de voortijdige gezondheidsverstoringen op te sporen. De totale gezondheid van de patiënt wordt in kaart gebracht.

Op basis van diverse onderzoeken en metingen maakt de arts een gezondheidsanalyse en bekijkt hij waar hulp geboden kan worden. Aan de hand van deze analyse wordt in overleg met de patiënt een gezondheidsstappenplan opgesteld. Het komt soms voor dat bij bepaalde afwijkingen terug wordt verwezen naar de huisarts of behandelend specialist. Wanneer behandeling mogelijk is wordt een gezondheidsstappenplan opgesteld. Het plan omvat in de eerste plaats specifieke op de patiënt afgestemde dieet- en leefstijladviezen, indien nodig aangevuld met pro-biotica, voedingssupplementen, fytotherapie en medicinale kruiden. Daarnaast wordt specifiek aandacht besteed aan de emotionele factoren die bij elke chronische ziekte in meer of mindere mate een rol spelen.

Het uiteindelijke doel van zowel de diagnostiek als behandeling is het in kaart brengen en herstellen van de algemene gezondheidstoestand van de patiënt. Het opnieuw aanleren van gezonde gedrags- en leefstijlpatronen zijn hierbij een voorwaarde.